Η μεταδοτικότητα της θετικότητας και η δύναμη του παραδειγματισμού
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Κοινωνία & υγεία
- Τελευταία Ενημέρωση στις Παρασκευή, 01 Μαρτίου 2019 02:30
- Δημοσιεύτηκε στις Πέμπτη, 01 Φεβρουαρίου 2018 15:16
- Γράφτηκε από τον/την Χριστόφορος Χιονίδης
Ξυπνάς το πρωί έχοντας όμορφη διάθεση, βλέποντας το φως της ημέρας να διαπερνάει και να φωτίζει την κάθε σου σκέψη, έχοντας τη θετικότητα ως καθρέπτη στον οποίο μπορείς να αντικρίσεις την πηγή του πραγματικού σου Εγώ. Ανοίγεις το ραδιόφωνο και ακούς να παίζει το αγαπημένο σου κομμάτι που με τη σειρά του υποστηρίζει το όμορφο ξεκίνημα της ημέρας σου. Η μέρα σου ξεκίνησε ήδη όμορφα, πως να μην άλλωστε, αφού ακολούθησες το μονοπάτι του δικού σου φωτός, της δικής σου αίσθησης, της δικής σου γνώμης.
Βγαίνεις απ' το σπίτι για να κάνεις μια βόλτα και αντικρίζεις ανθρώπους με χαμόγελα, ανθρώπους με όρεξη για ζωή, ένα αίσθημα τόσο μεταδοτικό που σε κάνει να θέλεις να ζήσεις, να θέλεις και εσύ να μεταδόσεις στους άλλους αυτά που νιώθεις, ώστε να νοιώσουν και αυτοί καλά όπως εσύ, μιας και ξέρεις πως είναι μεταδοτικό. Είσαι ένας καλός και αισιόδοξος άνθρωπος.
Παράδειγμα 1
Περπατώντας συναντάς κάποιον γνωστό, έναν άνθρωπο που δεν αντιλαμβάνεται τη δύναμη της μετάδοσης των συναισθημάτων, έναν άνθρωπο για τον οποίο η ζωή κυλάει στους μέσους όρους και δεν βασίζεται στο πραγματικό του Εγώ, αλλά το τεχνητό «εγώ» που του πασάρει η τεχνητή του κοινωνία, ως κάτι δεδομένο που πλέει στα νερά της πλύσης εγκεφάλου. Του λες χαμογελαστά "καλημέρα", και αυτός μέσα απ' τα βάθη της αρνητικότητας του σε κοιτάει κάπως στραβά και σου απαντάει... "μέρα...". Εκείνη τη στιγμή η διάθεσή σου κάνει παύση, οι υποδοχείς του νευροδιαβιβαστή 'ντοπαμίνη' στους νευρώνες του εγκεφάλου σου, υποσυνείδητα αρχίζουν να αντιστέκονται την υποδοχή της. Ακολουθεί η αύξηση παραγωγής κορτιζόλης, η κύρια ορμόνη που προκαλεί στρες και όλες τις αρνητικές συνέπειές του.
Κάνεις το λάθος και συνεχίζεις τη κουβέντα με τον γνωστό σου θέλοντας να καθαρίσεις λίγο το στίγμα στην ψυχολογία σου, και τον ρωτάς, τι έγινε φίλε; γιατί είσαι έτσι; Ο γνωστός σου κοιτώντας σε σοβαρά στα μάτια, σε ρωτάει: "Καλά δεν βλέπεις τι συμβαίνει στη χώρα; Όλα πάνε κατά διαόλου, δεν υπάρχουν δουλειές, μας έχουν πιει το αίμα, πόλεμοι, κακό, αυτό, εκείνο" κτλ κτλ... Από αυτή τη στιγμή και έπειτα το όμορφο μονοπάτι που ξεκίνησες το πρωί αποκτάει απότομα κατηφορική φορά.
Κοιτώντας τον απορημένα σκέφτεσαι να τον ρωτήσεις... έχεις κάνει κάτι για να αλλάξει αυτό; Ή το μόνο που κάνεις είναι να αναμεταδίδεις την αίσθηση της δυσαρέσκειας καθημερινά στον εαυτό σου και σε όποιον άλλον συναντάς; Το σκέφτεσαι λίγο ακόμα και τελικά συνειδητοποιείς πως... δεν αξίζει. Δεν, γιατί αντιλαμβάνεσαι πως το να εξηγήσεις κάτι που ο άλλος δεν μπήκε καν στον κόπο έστω για λίγο να σκεφτεί η να ψάξει μόνος του αναζητώντας εσωτερικά, θα του προκαλέσει μόνο σύγχυση, και στη τελική θα του φανεί και ειρωνικό.
Οπότε αποφασίζεις να διακόψεις τη συζήτηση, και μιας και γνωρίζεις για τη δύναμη της μεταδοτικότητας, θέλοντας να τον βοηθήσεις, τον κοιτάς στα μάτια και του λες ενθαρρυντικά για παραδειγματισμό: "Μην ανησυχείς φίλε μου, όλα θα αλλάξουν σύντομα προς το καλύτερο, πίστεψέ το. Εύχομαι να πάνε όλα καλά στη ζωή σου, και θα δεις πως σύντομα θα γίνει". Λίγο πριν φύγεις βλέπεις, έστω για μια στιγμή, να σχηματίζεται ένα διστακτικό μεν αλλά κατά βάθος πραγματικό χαμόγελο στο πρόσωπο του γνωστού σου.
Αντιλαμβάνεσαι πλέον πως, έστω για λίγο, πρόσφερες στον συνάνθρωπό σου μια στιγμή θετικότητας και μια σπίθα έκκρισης ντοπαμίνης, ως τροφή αισιοδοξίας για τα ανορεξικά προς τη σωστή πληροφορία νευρικά δίκτυα του εγκεφάλου του, μια στιγμή που έχει τη δύναμη να αλλάξει πολλά, γιατί αντιλαμβάνεσαι πως τα πάντα ξεκινάνε από το πώς αισθανόμαστε, τα πιστεύω μας, και τις βλέψεις μας προς το μέλλον. Λίγο πριν αποχωρήσεις, αφού η έκκριση ντοπαμίνης που του προκάλεσες έπαιξε τον ρόλο της, τον ακούς να σου λέει χαμογελαστά: "Ευχαριστώ, το χρειαζόμουν".
Παράδειγμα 2
Αποχωρώντας, αντιλαμβάνεσαι για επανειλημμένη φορά πως η θετικότητα είναι μεταδοτική κι έχει τη δύναμη να αλλάξει πολλά. Μιας και νιώθεις πλέον όμορφα ξανά, σου έρχεται η ιδέα να κάνεις μια βόλτα με το αμάξι σου. Έχεις ξεκινήσει και φτάνεις σε μια διασταύρωση όπου επικρατεί ένα χάος λόγο πολύ αυξημένης κίνησης. Μιας και δεν υπάρχει φανάρι σηματοδότησης, ένας οδηγός προσπαθεί να στρίψει αλλά κανείς από τους υπόλοιπους οδηγούς δεν του δίνει προτεραιότητα (κάτι που θα βοηθούσε σημαντικά ώστε να λυθεί ο κόμπος του προβλήματος). Έρχεται η σειρά σου να περάσεις από μπροστά του (ενώ πίσω σου βρίσκεται μια μεγάλη ουρά από άλλους οδηγούς που κορνάρουν ανίδεα σαν παιδάκια που μαλώνουν σε παιδικό σταθμό) ή να τον αφήσεις δίνοντάς του προτεραιότητα. Σύμφωνα με τη ξεκάθαρη λογική σου τον αφήνεις να περάσει, επιτέλους, και βλέπεις πως σου λέει ευχαριστώ.
Λίγο πιο πέρα φτάνετε όλοι σε άλλη μια διασταύρωση, ο οδηγός που άφησες να περάσει βρίσκεται μπροστά σου. Αντιλαμβάνεσαι πως εκεί επικρατεί το ίδιο ακριβώς πρόβλημα. Αυτή τη φορά όμως το πρόβλημα λύθηκε πολύ γρηγορότερα, μιας και ο οδηγός τον οποίο άφησες να περάσει, με τη σειρά του άφησε τον επόμενο οδηγό που βρισκόταν σε παρόμοια κατάσταση, κολλημένος περιμένοντας κάποιον να του δώσει προτεραιότητα. Για άλλη μια φορά αντιλαμβάνεσαι τη δύναμη του θετικού παραδειγματισμού και της μεταδοτικότητάς του, και το πόσο εύκολο είναι να δώσεις λύση σε ένα πρόβλημα που αφορά πολλούς.
Το όφελος
Γυρίζοντας σπίτι, έχεις για παρέα σου μια αρμονική αίσθηση. Θα μπορούσες να γυρίζεις πίσω γεμάτος θυμό και αρνητισμό, όμως λόγο των επιλογών σου μέσω της σοφής σου κρίσης έχεις αποφύγει το μονοπάτι που θα σε οδηγούσε σε μία νοητική κατηφόρα, στην οποία θα συναντούσες εμπόδια στα οποία δεν θα είχες άλλη επιλογή παρά μόνο να συγκρουστείς, μιας και θα είχες ήδη αναπτύξει ταχύτητα. Χάρισες παραδειγματικές και μεταδοτικές λύσεις, λαμβάνοντας ο ίδιος τον θετικό αντικατοπτρισμό στο καθρέπτη του Εγώ σου, που στη τελική είναι ο αντικατοπτρισμός του Εμείς... αν το ψάξεις βαθύτερα.
Επίλογος
Θέλεις να νιώθεις καλύτερα και η ζωή να φέρνει στο δρόμο σου θετικά πράγματα; Χαμογέλα περισσότερο και προσπάθησε να δεις τις θετικές οπτικές σε όλα, αυτές υπάρχουν πάντα και παντού, και το αν τις βλέπεις η όχι εξαρτάται καθαρά από το επίπεδο της νοημοσύνης σου, και σε αυτό ίσως σε βοηθήσει το να βλέπεις τα προβλήματά σου ως διδακτικές προκλήσεις. Υποστήριξε ψυχολογικά τους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη και μην κάνεις το λάθος να τους ρίχνεις χαμηλότερα, προσπάθησε να μπεις στη θέση τους. Ο κόσμος που βλέπεις μέσα από τα μάτια σου και τις αισθήσεις σου, είναι ένας κόσμος που πηγάζει μέσα στην συνείδησή σου, και αυτή με τη σειρά της προβάλει τα αποτελέσματα των διεργασιών της, στην πραγματικότητά σου.